ผมได้มีโอกาสเห็น มามากมาย และก้อเชื่อว่า ในหลายๆคนที่อ่านบทความผมอยู่นี้ ก้อเป็นหนึ่งในนั้น ที่ผมกล่าวถึง การเปลี่ยนแปลงเป็นเรื่องดี สนับสนุนอยู่แล้ว แต่ อยากให้ คนรุ่นเก่าๆที่เข้ามาก่อน จะอายุ เท่าไหร่ ให้ถือเป็นรุ่นพี่ ในวงการครับ มีสิทธิ์ที่จะแนะนำ รุ่นน้อง สอนรุ่นน้อง ให้เดิน ในทางที่ถูก ไม่ออกนอกแนวทาง อย่าเอาผลประโยชน์ มาใช้กับ คนเล่นรุ่นใหม่ๆ มากนัก อย่างที่ เค๊าบอกว่า รับน้องหน่ะ คนที่เข้ามาใหม่ๆ จะต้องรับน้องก่อน บอกได้เลยว่า ทำไม่ถูกครับ
มาสมัยนี้ การหาอะไหล่ มันง่าย ทั้งร้านอะไหล่ ทั้งร้านซ่อม ยิ่งเดี๋ยวนี้ มีร้านซ่อมรถมอเตอร์ไซต์ ที่พอซ่อม รถใหม่ๆ เป็นบ้าง ซ่อม เครื่องซาเล้ง (ที่เมื่อก่อนจะเป็นเครื่อง C50 C65 C70 )ได้บ้าง ผันตัว มาตั้งตัวบอกว่าตัวเอง เป็นช่าง รถเก่า รับทำรถเก่า แล้ว ก้อหากินกับเด็กๆ ด้วยการ ยัด ห่าเหว อะไรก้อตามที่ตัวเอง พอจะหามาหลอกขายได้ ใส่รถแล้ว บอกเด็กมันว่า ดี แจ๋ว เลย เด็กๆที่เข้าวงการ มา อยากจะขี่รถ เค๊าจะรู้เรื่องอะไรกันนักเชียว
ผมเชื่อว่า คนที่ เข้ามาขี่รถเก่าทุกๆคน เริ่มต้นมาจากความชอบก่อนทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นการชอบ ในรูปทรง ชอบตามเพื่อน ชอบเพราะพ่อ ชอบเพราะหนัง หรือ มิวสิค และ ชอบเพราะเหตุผลอีกมากมาย แต่ บทสรุปคือ เพราะชอบ
เกริ่นมาซะยืดยาว มาเข้าเรื่องดีกว่า
ก่อนอื่น คงต้องแยก ออกมา เป็นประเภทๆ ก่อนละกันนะครับ ว่า คนเล่นรถเก่า มีแบบไหนบ้าง
- แบบแรก คือ คนที่ เล่นรถ ทำรถ ในแบบ Original เดิมๆ ให้เหมือนออกห้าง เก็บทุกรายละเอียด ตามหาอะไหล่ ของแท้ใหม่ มาใส่ ให้รถเนี๊ยบ เก็บตั้งแต่ สี ยัน อะไหล่ ยันน็อต เก็บและตามเท่าที่ จะหาได้ ออกไปทาง บ้า ยอมทุ่มเท เวลา กัดฟัน หาเงิน มาซื้อ ถือคติ แพงไม่กลัว กลัวไม่มีกับแม่งไม่ขาย เท่านั้น บางคนมีตังส์ หน่อย ก้อตามหาของกันสนุก บางคนไม่มีตังส์ แต่มีใจ หาของก่อน แล้ว หาเงินที่หลังก้อมี เพราะกลัวไม่ทันเพื่อน
- แบบสอง คือ คนที่ ใช้คำแทนตัวเองว่า ชอบแห้งๆ เดิมๆ(กูอยากรู้จังว่าใครมันใช้คนแรกวะ ไอ้แห้งๆเนี่ย) แบบสองนี้ ได้รถมา จะไม่ทำสี ไม่เปลี่ยอะไหล่แท้ใหม่ ถ้าเป็นของติดรถเดิมๆ อยู่แล้วจะไม่เปลี่ยน จะใช่ซ่อม หรือถ้าชุดสี ตรงไหนแตก ถ้าเป็นพลาสติก ก้อจะพยายาม หาซื้อมือสอง แต่ขอ แท้ๆนะถ้าเป็นของใหม่ ไม่เอา เพราะเดี๋ยวไม่เข้ากับรถ คนพวกนี้ มักจะเข้าใจไปเองว่า กว่าจะได้สภาพแห้งๆ มันยากมาก และคิดว่ายากกว่า พวกที่ มาทำสีใหม่ เปลี่ยนอะไหล่แท้ใหม่ ซะอีก (ไม่รู้มันคิดได้งัย ถ้าลองมาทำดูแล้วจะรู้ว่าไอ้แห้งๆ เนี่ย ทำง่ายจะตาย ) บางทีเห็นจอดอยู่ นึกว่าขยะ เก่าซะเน่าเชียว
- แบบสาม คือ คนที่ คนชอบรถ เซียงกง (ตัวผมก้อชอบ) แต่ คนพวกนี้ จะ มีการชอบแบ่งออกมาอีกคือ เป็นเซียงกง แล้ว เอามารื้อทำใหม่ ตามอะไรที่เก่าและ ชำรุด ให้กลับมาใหม่เหมือนเดิม ไม่มีซีเรียสเรื่องทะเบียน กับ อีกแบบ คือ อาจจะ ซื้อรถเซียงกง มาแต่ รื้อ รวมกับ รถที่มีทะเบียน ในรุ่นเดียวกัน ต้องการแค่ อะไหล่ ให้มันครบ ง่ายต่อการตามอะไหล่ ส่วนที่ขาด ก้อตามเก็บเอา แต่เน้นแท้ และจากรถเซียงกง ก้อจะกลายเป้นรถไทย ที่อะไหล่ครบ โดยง่าย อันนี้ เป็นทางลัด ที่ต้องใช้เงิน แต่ ก้อบอกได้เลยว่า ไม่ง่ายเหมือนกัน ใครทำเสร็จมา ต้องชื่นชม เพราะ ยากกว่า ไอ้ แห้งๆ เดิมๆ เศษเหล็กอยู่ดี
- แบบที่สี่ คือ คนที่ เล่น สไตล์พ่อค้า คือ ชอบรถนะ รักรถนะ แต่ ก้อพร้อมจะซื้อมา ขายไป พวกนี้ จะไม่แต่งอะไรมากไม่เปลี่ยนอะไรให้เยอะ เดี๋ยว จะเป็นการเพิ่มต้นทุน มีจังหวะดีๆ ขายได้ขาย มีกำไรก้อขาย ขี่ไปขายไป บางทีก้ออาจจะ ถอดอะไหล่ ที่หายากๆเก็บไว้ก่อน แล้ว ขายรถไปได้คันใหม่มาก้อเอามาใส่ หรือ อะไหล่ที่ถอดก่อนขาย อาจจะขายเป็นอะไหล่ ก้อสุดแล้วแต่ ไม่ถือว่าผิดอะไร มีคนทำกันเยอะแยะ
- แบบที่ห้า คือ คนที่ เล่น ชอบรถแต่ คิดว่าตัวเองมีกำลังน้อย เลยจะไม่ค่อยหา ไม่ค่อยแต่ง อะไหล่ ไม่ต้องแท้มาก อันไหน แทนได้ ก้อแทนไป ดัดแปลงนิดหน่อย ถูกเงิน ก้อโอเคแล้ว ไม่ต้องให้มันแท้มากนัก ไม่ต้องเดิมมากนัก ทั้งๆที่ ถ้ามีโอกาสก้ออยากจะทำแต่ ติดที่ว่า ดันคิดว่าตัวเอง ไม่มีตังส์ ไม่มีเงิน เลยไม่ดิ้นรนทำ ไม่ไขว่คว้า ไม่พยายาม รถไม่คิดจะขาย มีไว้ แต่ไม่ทำให้ดีสักที อะไรประมาณนั้น แต่ยังดี ที่ ไม่คิดจะแปลงจนน่าเกลียด
- แบบที่หก คือ คนที่คิดว่า ตัวเอง คือนักสร้างสรรค์ ไอเดียบรรเจิด ด้วยการ ที่ มันจับ รถ มาเปลี่ยนอะไหล่ เปลี่ยนโช๊ค เปลี่ยนเครื่อง เปลี่ยนรูปทรง ซะจนจำแทบไม่ได้ ว่ารถ รุ่นอะไร แล้ว ก้อพยายามที่ จะคิด คำพูด รุ่น สวยๆเท่ห์ เป้นภาษาอังกฤษ ขึ้นมาให้ดูอินเตอร์ แบบนี้ ฝรั่งก้อมีทำ แต่ไม่เสี่ยวเหมือนคนไทย เพราะการแปลง ของคนพวกนี้ ไม่ลงทุนมากนัก เอาอะไหล่ที่พอมี ไม่ต้องมีราคา ค่าตัวอะไรมาก จับยัดนู่น ยัดนี่ ดูเหมือนจะสวย และ ก้อพอใจ ชื่นชมกันเองในกลุ่ม กลุ่มเล็กๆที่เรียกว่ารัก ฮ่าๆๆ ไอ้พวกนี้ น่ากลัว ตัวทำลายวงการเลย
- แบบที่เจ็ด คือ คนประเภทเดียวกับแบบที่หก แต่ คนละเกรดกัน พวกนี้ นิยม ใช้ของแพง มาใส่รถ เน้นของดี แต่ ประมาณว่า กูมีตังส์ กูชอบแว้นซ์ แต่กูก้อคลาสสิค นะว๊อย เลย เอารถ คลาสสิค รุ่นเก่า มาจับโมดิพาย ซะ ที่แน่ๆเปลี่ยนเครื่องแน่นอน เปลี่ยนหมดทั้งคัน เหลือแต่ ตัวถังนิดเดียว แล้วเสือกมีหน้ามาพูดว่า กูขี่ รถคลาสสิค ต๊ายส์ หน้าไม่อาย ไอ้พวกนี้ ตัวทำวงการรถเก่าเสื่อมเสีย พอๆกับ แบบที่หกหน่ะแหละ
- แบบที่แปด คือ คนที่รักรถ ชอบรถ แต่ ต้องใช้งานด้วย เลย คิดว่ารถเครื่องเดิม ไม่สามารถ วิ่งใช้งานได้จริง จึงหาเครื่องมาเปลี่ยนเหมือนกัน แต่ ยังคง อย่างอื่นๆไว้ในรูปแบบทรงเดิม แท้บ้างเทียมบ้าง แต่ ไม่แปลงจนน่าเกลียด เน้นเปลี่ยนแค่เครื่อง อาจจะมีเครื่องเก่าเก็บไว้ หรือไม่ ก้อแล้วแต่ เจ้าของเป็นคนๆไป อาจจะทำแห้งๆ หรือ ทำสี ก้อมีทั้งนั้น
แต่ไม่ว่า จะเป็นแบบไหน ประเภทไหน ผมเชื่อว่า มันก้อเป็นความชอบส่วนตัวด้
แต่ จงจำไว้เสมอว่า " บางที สิ่งที่คุณชอบ คุณทำ มันอาจจะไป ทำลาย คุณค่า ของรถ ไป ก้อเป็นได้ "
รถหนึ่งคันมันมีอะไรมากมายนัก มีความทรงจำ มีความผูกพัน มันผ่านเรื่องราวมามากมาย ก่อนจะมาถึงเรา
รถเก่าเนี่ย มันสนุก ตอนที่เรา ได้เติมเต็ม ในส่วนที่มันสึกหรอและขาดหา
การที่ เราเอา อะไหล่รถรุ่นใหม่ๆ มาใส่ เอาเครื่องรุ่นใหม่ๆ มาใส่ เพื่อต้องการแค่ความเร็วเท่า
ในเมื่อเครื่องยนต์มันไม่ใช่ อะไหล่มันไม่ใช่ แล้วมันจะเรียกว่ารถเก่าคลา
หรือ บางที การที่ คุณบอกว่าคุณมีรถเก็บไว้เยอ
น่าจะเรียกว่า เก็บเศษเหล็ก หรือ ดีหน่อยก้อเก็บเศษซากรถเก่า
จริงๆมีอะไรมากมาย อยากจะพูด อยากจะบอก แรงๆ ให้สะเทือน ตับ ไต กันไปเลย แต่ ก้อ กลัวว่า จะหักหาญ น้ำใจ คนรักและชอบ ในแบบเดียวกัน
แต่ ผมก้อยังยืนยันว่า ผมไม่สนับสนุน และไม่เคยเห็นดี กับคนที่ทำตัว เป็นเหลือบวงการ คลาสสิค หรือ เป็นพวก เสนียด วงการ ที่ทำให้ วงการคนเล่นรถเก่าเสียชื่อหรอกนะครับ
วงการรถเก่า เค๊ามีแต่ พี่ น้อง และ ผองเพื่อน ไม่ใช่ ที่ๆ นักเลง นักรบ จะอยู่
ลูกผู้ชาย มีเรื่องได้ ไม่แปลกครับ แต่ ต้องดูด้วยว่าที่ไหน และเรื่องอะไร สมควรหรือไม่ อภัยกันได้มั๊ย ถ้าไม่งั้น ก้อไปเป็นกุ๊ย ครับ ไม่ได้เรียกลูกผู้ชาย จำไว้
มุมมอง ของเรา เป็นการมอง ภาพรวมๆ ไม่ได้เข้าไปเจาะลึกมากมาย ครับ แต่แค่ แบ่งประเภทออกมาเท่านั้น อาจจะมีอีกหลายประเภทที่ไม่ได้พูดถึงบ้าง
แล้วเพื่อนๆ พี่ๆหล่ะอยู่ในประเภทไหนกัน
ตั้ม - Motor Classic Shops
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น